رابطه اخلاق حرفه‌ای با عملکرد استادان دانشگاه

زمینه: پرداختن به اخلاق دانشگاهی در برنامه‌های کلان جامعه دارای اولویت خاصی است و غفلت از آن آثار زیانبار فراوانی به بار می­آورد و دانشگاه برای نهادینه‌سازی اخلاق در فرهنگ سازمانی خود محتاج ترویج مستمر و اثربخش اخلاق در همۀ ارکان خود می‌باشد. رعایت اخلاق حرفه‌ای در دانشگاه، حافظ سعادت و رفاه فردی و گروهی دانشجویان است و تجاوز به آن می‌تواند به توانایی یادگیری دانشجویان لطمه وارد کند. بنابراین هدف این پژوهش بررسی وضعیت عملکرد استادان دانشگاه به منظور آگاهی از وضع موجود و شناسایی عوامل مؤثر جهت ارتقاء اخلاق حرفه‌ای به کار می‌رود. روش: شیوۀ انجام پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعۀ آماری آن، دانشجویان دانشگاه پیام نور کرمان می‌باشد. حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان مشتمل بر 370 نفر است که به شیوۀ تصادفی انتخاب می‌شود. میزان ریزش نمونه 140 نفر می‌باشد. جهت جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌ای پژوهشگر ساخته و جهت توصیف داده‌ها از آمار توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون استفاده می‌شود. یافته‌ها: بین تمام مؤلفه‌های اخلاق آموزشی به جز پرداختن به موضوعات حساس، داشتن روابط دوگانه با دانشجویان و احترام به محل آموزش با عملکرد استادان رابطه ی معناداری وجود دارد. نتیجه‌گیری: استادان به اغلب مؤلفه‌های اخلاقی در تدریس و آموزش توجه می‌کنند و این امر باعث افزایش اثربخشی آموزش و کارآیی کلاس و همچنین یادگیری بهتر و مؤثرتر دانشجویان می‌شود.